Gamavit សម្រាប់ឆ្មា

ថ្នាំពពួកវ៉ាក់សាំងពពួក Gamavit សម្រាប់សត្វឆ្មាត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ក្នុងស្ថានភាពជាច្រើនដែលមានចាប់ពីជំងឺធម្មតានិងបញ្ចប់ដោយជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូចកម្មវិធីជាច្រើនដែលរួមចំណែកដល់ប្រជាប្រិយភាពនៃថ្នាំនិងសម្រាប់អ្នកបង្កាត់ពូជជាច្រើនវត្តមានរបស់ Gamavit គឺចាំបាច់នៅក្នុងគណៈរដ្ឋមន្ត្រីថ្នាំពេទ្យ។ ប៉ុន្តែមានអ្នកប្រឆាំងនឹងឧបករណ៍នេះដែលប្រឈមនឹងប្រសិទ្ធភាពរបស់វា។ ហើយដើម្បីមិនបង្កះថាក់ដល់សត្វចិញ្ចឹមអ្នកគួរដឹងពីរបៀបដើម្បីផ្តល់ឱ្យ Gamavit តើបរិមាណនៃ Gamavit អាចទទួលយកបានក្នុងស្ថានភាពខុសៗគ្នានិងកត្តាអ្វីខ្លះដែលមានឥទ្ធិពលលើប្រសិទ្ធភាពនៃថ្នាំ។

សមាសភាពថ្នាំ Gamavit

គ្រឿងផ្សំសកម្មសំខាន់នៃគ្រឿងញៀនគឺសុកនិងសុដន់។ សមាសភាពនេះក៏រួមបញ្ចូលអំបិលអំបូរអាស៊ីតអាមីណូនិងវីតាមីនស្មុគស្មាញដែលក្នុងនោះមានសារជាតិគីណូកូណូមមីនកាលីហ្វអ៊ីលអាស៊ីតហ្វូលីករីបូឡូហ្វីន។ ដំណោះស្រាយមានស្នាមពណ៌ក្រហមពណ៌ក្រហមពណ៌ក្រហមឬពណ៌ក្រហមដែលមានការប្រែប្រួលនៃពណ៌ភាពកខ្វក់និងបន្ទាប់ពីត្រជាក់ការប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀនដែលហាមឃាត់ជាលំដាប់។ ដោយសារ Gamavit មានសារធាតុស្មុគ្រស្មាញស្មុគស្មាញវាមិនអាចទៅរួចទេដែលអាចបំពានលក្ខខណ្ឌផ្ទុកឬប្រើផលិតផលបន្ទាប់ពីកាលបរិច្ឆេទផុតកំណត់។

ការតែងតាំងនិងកម្រិតថ្នាំ Gamavit សំរាប់ឆ្មា

ឱសថនេះត្រូវបានគេចាក់ថ្នាំបញ្ចូលគ្នាតាមសរសៃឈាមចាក់តាមស្បែកឬបង្ហួតចេញបន្តិចម្តង ៗ ។

ចំពោះគោលបំណងបង្ការបរិមាណ Gamavit សម្រាប់ឆ្មាគឺ 0,1ml ក្នុង 1 គីឡូក្រាមនៃទំងន់រាងកាយនិងត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជានៅក្នុងស្ថានភាពដូចខាងក្រោម:

ចំពោះគោលបំណងព្យាបាល Gamavit សម្រាប់ឆ្មាត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាគ្រាន់តែជាជំនួយការក្នុងការព្យាបាលស្មុគ្រស្មាញ។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការពិចារណាថាថ្នាំ Gamavit មិនជំនួសហើយជាពិសេសមិនបោះបង់ការព្យាបាលសំខាន់។ ការរៀបចំនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ដូចខាងក្រោម:

អ្នកអភិវឌ្ឍន៍កត់សម្គាល់ថាផលប៉ះពាល់នៃឱសថមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងនិងសូមផ្តល់អនុសាសន៍ឱ្យប្រើប្រាស់ Gamavit កូនឆ្មា។ ឱសថនេះត្រូវបានគេផ្តល់ឱ្យសត្វឆ្មាចុះខ្សោយជាមួយនឹងការគំរាមកំហែងនៃដំបៅការបង្ករោគការស្រវឹងជំងឺវិវឌ្ឍន៍និងជាការជំរុញអោយមានការលូតលាស់។ កិតើក្មព្ល Gamavit សំរាប់កូនឆ្មាត្ូវបានគណនាតាមអត្ឹម 0,1 ម / ក។ អ្នកអាចប្រើសំណងពីថ្ងៃដំបូងនៃជីវិតរបស់កូនឆ្មាមួយចាក់មួយរាល់ថ្ងៃសម្រាប់មួយសប្តាហ៍។

គួរកត់សម្គាល់ថាម្ចាស់ឆ្មាជាច្រើនប្រើប្រាស់ Gamavit នៅពេលមានរោគសញ្ញាលេចឡើងដើម្បីបន្ថយស្ថានភាពនៃសត្វហើយរៀបចំវាសម្រាប់ការដឹកជញ្ជូនទៅគ្លីនីក។ ប៉ុន្តែការព្យាបាលដោយខ្លួនឯងមិនគួរត្រូវបានធ្វើទេហើយការតែងតាំងនៃការព្យាបាលគួរតែត្រូវប្រគល់ឱ្យអ្នកពេទ្យសត្វមានបទពិសោធន៍។