ទិវាប្រឆាំងអំពើពុករលួយអន្តរជាតិ

វាអាចទៅរួចដែលថាអំពើពុករលួយមិនត្រឹមតែនៅក្នុងសង្គមបុរេប្រវត្តិនៅពេលដែលមនុស្សបរិភោគតែផ្លែឈើទាំងស្រុងពីដើមឈើនិងសាច់ដុំ។ ពួកគេមានអំណោយនៃធម្មជាតិទាំងនេះគ្រប់គ្រាន់ហើយមិនចាំបាច់ផ្តល់ឱ្យសំណូកកុលសម្ព័ន្ធឬបូជាចារ្យដើម្បីដណ្ដើមយកផ្នែកដ៏សប្បុរសច្រើនជាងនេះពីអ្នកជិតខាង។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះមន្ដ្រីដំបូងបានលេចមុខហើយបុគ្គលនេះមានអារម្មណ៍ភ្លក់រសជាតិនៃអំណាចហើយភ្លាមៗនោះអំពើពុករលួយក្លាយជាជៀសមិនរួច។ អេស៊ីប បុរាណនិងមេសូប៉ូតាមៀបានដឹងអំពីបាតុភូតដ៏សាហាវនេះ។ នៅក្នុងសង្គមដែលបានរីកចម្រើនរបស់យើងមានការល្បួងកាន់តែច្រើនសម្រាប់អ្នកដែលមិនស្អាតស្អំមិនមែនជាមេបញ្ជាការដែលមិនសូវរិះគន់ទាមទារសំណូកសម្រាប់សេវាកម្មរបស់ពួកគេ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយ

ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់នេះបានព្យាយាមអស់រយៈពេលជាយូរ។ អក្សរចាស់ប្រាប់យើងអំពីច្បាប់ដែលស្ដេចនិងអធិរាជបានទទួលយកប្រឆាំងនឹងមុខវិជ្ជាលោភរបស់គេ។ សាលដីការបស់ Ivan the Terrible ដែលបានចុះហត្ថលេខានៅឆ្នាំ 1561 បាននិយាយថាការកាត់ទោសប្រហារជីវិតត្រូវបានគំរាមដោយមន្ត្រីតុលាការចំពោះការទទួលសំណូក។ មានឧទាហរណ៏នៃភាពធន់ទ្រាំពេញនិយមប្រឆាំងនឹងអាជ្ញាកណ្តាលរបស់មន្រ្តីរាជការ។ Muscovites នៅឆ្នាំ 1648 បានរៀបចំចលនាបែបបែបនេះដែលសូម្បីតែផ្នែកមួយនៃរដ្ឋធានីត្រូវបានដុត។ លោក Tsar Alexei Mikhailovich ត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យជំរិតទារកពីរនាក់នៃរដ្ឋមន្រ្តីរបស់លោក - មេដឹកនាំនៃការបញ្ជាទិញ Zemsky និង Pushkarskiy ។ មួយឆ្នាំក្រោយមកនៅក្នុងក្រដាសវិហារឆ្នាំ 1649 ការទទួលខុសត្រូវផ្នែកព្រហ្មទណ្ឌត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ការសូកប៉ាន់។

បញ្ហាក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយក៏ត្រូវបានបង្កឡើងដោយពេត្រុសទី 1 ដែរ។ ក្នុងអំឡុងពេលរបស់គាត់ការកេងបន្លំបានឈានដល់សមាមាត្រគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ។ បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ព្រះអង្គព្រះអង្គម្ចាស់មែនស៊ិកូវអាចដកប្រាក់រៀលនិងរតនភណ្ឌជាច្រើនលានដុល្លារចេញពីធនាគារបរទេស។ មិនតិចសម្រាប់គាត់នៅក្នុងការចំណាយនៃរដ្ឋមន្រ្តីផ្សេងទៀតត្រូវបានគេបង្កើន។ ច្បាប់ដ៏តឹងរឹងត្រូវបានណែនាំវិធានការប្រឆាំងអំពើពុករលួយត្រូវបានតឹងតែង។ ឥស្សរជនជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្មដោយទៀងទាត់ប៉ុន្តែគ្មានចៅហ្វាយណាម្នាក់អាចលុបបំបាត់បាតុភូតដែលមានគ្រោះថ្នាក់នេះបានទាំងស្រុង។

អំពើពុករលួយរបស់បក្សដំបូងបានលេចឡើងនៅអឺរ៉ុបខាងលិច។ សាជីវកម្មធំ ៗ និងក្រុមហ៊ុននានាដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលផលប្រយោជន៍ឯកជនរបស់ពួកគេបានបង់ពន្ធមិនមានគោលនយោបាយជាក់ស្តែងជាក់លាក់ទេប៉ុន្តែដោយផ្ទាល់ទៅគណនេយ្យគណនេយ្យបក្ស។ នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសនៃពិភពលោកទីបីរបបគ្រប់គ្រងបាននាំរដ្ឋរបស់ពួកគេទៅចំណុចនោះថាវាមិនអាចទៅរួចទេដើម្បីដោះស្រាយអ្វីដោយគ្មានការផ្តល់ជូនរូបិយវត្ថុ។ ឧទាហរណ៍នៅក្នុង ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី លោកប្រធានាធិបតីស៊ូហារតូបានចង្អុលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីសំណូកចំពោះសាជីវកម្មបរទេសដែលគាត់ត្រូវបង់ថ្លៃដល់ត្រកូលគ្រួសាររបស់គាត់ដើម្បីសុំការអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើការនៅទីនេះ។

ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយជាអន្តរជាតិ

សង្គ្រាមដែលមានអំពើអាក្រក់នេះត្រូវបានរំខានដោយសារភាពខុសគ្នាខ្លះនៅក្នុងប្រព័ន្ធច្បាប់នៃមហាអំណាចផ្សេងៗគ្នា។ នៅប្រទេសខ្លះលុយកាក់តែប៉ុណ្ណោះត្រូវបានផ្តន្ទាទោសហើយក្នុងករណីខ្លះមានតែការសូកប៉ាន់ប៉ុណ្ណោះ។ ការផ្គត់ផ្គង់លុយមិនមែនជាបទឧក្រិដ្ឋទេ។ នៅសហរដ្ឋអាមេរិកការផ្សព្វផ្សាយជាផ្លូវការអាចទទួលបានតែពីរដ្ឋាភិបាលរបស់គាត់តែប៉ុណ្ណោះហើយសម្រាប់ការបំពានច្បាប់នេះរហូតដល់ពីរឆ្នាំនៅក្នុងគុក។ ចំពោះសំណូកជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសនេះការដាក់ពន្ធនាគាររហូតដល់ 20 ឆ្នាំត្រូវបានផ្តល់ជូន។ ដូច្នេះនៅទីនេះកំរិតនៃអំពើពុករលួយគឺទាបជាងប្រទេសដទៃទៀត។ នៅឆ្នាំ 1989 ប្រទេសដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមទី 7 បានបង្កើតក្រុមអន្តរជាតិស្តីពីការលាងលុយកខ្វក់ដែលបានបង្កើតនិងជួយអនុវត្តវិធានការមួយចំនួនប្រឆាំងនឹងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់នេះ។ នៅឆ្នាំ 2005 អនុសញ្ញាសហប្រជាជាតិប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយបានចូលជាធរមាន។ បន្ដិចម្ដងៗសហគមន៍ពិភពលោកកំពុងតែព្យាយាមធ្វើឱ្យមានបទដ្ឋានជាទូទៅនូវច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌរបស់ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ទាំងអស់។ រវាងរដ្ឋដែលមានការផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មាន, បត្យាប័នអ្នកដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសពុករលួយ។ អ្វីដែលមិនសូវសំខាន់នោះគឺវិធានការសង្គមដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយដែលត្រូវបានណែនាំជាបណ្តើរ ៗ នៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ដើម្បីទប់ស្កាត់ឧក្រិដ្ឋកម្ម។

ទិវាប្រឆាំងអំពើពុករលួយ

ថ្ងៃដំបូងនៃទិវាអន្តរជាតិប្រឆាំងអំពើពុករលួយបានចាប់ផ្តើមប្រារព្ធនៅថ្ងៃទី 9 ខែធ្នូឆ្នាំ 2003 ។ នៅថ្ងៃនោះនៅកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងទីក្រុងម៉ីរីដារបស់ម៉ិកស៊ិកសន្និសីទដ៏ធំមួយបានកើតឡើង។ អនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិប្រឆាំងអំពើពុករលួយត្រូវបានបើកឱ្យចុះហត្ថលេខា។ រដ្ឋទាំងអស់ដែលបានចុះហត្ថលេខាលើឯកសារនេះត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ពីបទស៊ីសំណូកការលាងលុយការលួចលុយសាធារណៈ។ មធ្យោបាយទាំងអស់គួរតែត្រូវបានរឹបអូសពីឧក្រិដ្ឋជនហើយវិលត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសដែលជាកន្លែងចោរកម្មរបស់ពួកគេត្រូវបានប្រព្រឹត្ត។ សន្និសីទបាតុកម្មកិច្ចប្រជុំគួរតែត្រូវបានធ្វើឡើងនៅទិវាអន្តរជាតិប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលចាត់ទុកបាតុភូតនេះថាជាឧក្រិដ្ឋកម្មត្រូវចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ពួកគេរួបរួមគ្នានិងរួមគ្នាប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់។