ការព្យាបាលបន្ទាប់ពីការរំលូតកូន

ជារឿយៗបន្ទាប់ពីការពន្លូតកូនស្ត្រីម្នាក់ងាយទទួលការឆ្លងជំងឺជាច្រើនដែលការព្យាបាលតាមក្បួនត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ ក្នុងករណីនេះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺនិងភាពជាក់លាក់របស់វា។

រាល់គ្រូពេទ្យដែលធ្វើការពន្លូតកូនត្រូវប្រាកដថាមិនមានកោសិកាដែលនៅសេសសល់ក្នុងស្បូននោះទេ។ ការប្រឡងមួយក៏ត្រូវបានអនុវត្តផងដែរប្រសិនបើគ្រូពេទ្យសង្ស័យថា ការរំលូតកូន មិនពេញលេញ ការរំលូតកូនដោយឯកឯង ឬការរំលូតកូនដោយប្រើថ្នាំដោយខ្លួនឯងគឺជាការព្យាបាលដែលក្រោយពីនោះគឺដើម្បីឱ្យខ្វះស្បូនគភ៌។

ផលវិបាក

ជារឿយៗបន្ទាប់ពីការរំលូតកូនស្ថានភាពរបស់អ្នកជម្ងឺកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺន។ ដូច្នេះស្ត្រីចាត់ទុកថាជាភេសជ្ជៈទូទៅប្រឆាំងទៅនឹងផ្ទៃពោះនៃសម្ពាធសរសៃឈាមទាបដែលអាចផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការហូរឈាម។ ក្នុងករណីនេះវាជាការប្រសើរដែលទាក់ទងគ្រូពេទ្យដែលនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាក្រោយការរំលូតកូន។

ការព្យាបាល

ប្រសិនបើក្នុងកំឡុងពេលការពន្លូតកូនការឆ្លងបានចូលក្នុងខ្លួនរបស់ស្ត្រីដែលនាំឱ្យមានការវិវឌ្ឍន៍នៃ ជម្ងឺម៉ាញ៉េទិច ហើយបន្ទាប់មកស្ត្រីត្រូវស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យបន្ទាន់។ ក្នុងករណីនេះការព្យាបាលក្រោយពីការមានផ្ទៃពោះផ្អាកត្រូវបានបន្ថយទៅជាការព្យាបាលដោយអង់ទីប៊ីយូសនិងការយកចេញជាលិកាស្បូនពីសំណាក់បែកដែលជាការផ្តោតអារម្មណ៍នៃការឆ្លង។ ការប្រើប្រាស់ទឹករំអិលត្រូវបានប្រើប្រាស់។ ការព្យាបាលដោយប្រើថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចបន្តរហូតដល់ស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីកាន់តែប្រសើរឡើងនៅពេលដែលសីតុណ្ហភាពក្នុងរាងកាយរក្សាកម្រិតធម្មតាក្នុងអំឡុងពេល 24 ម៉ោងចុងក្រោយ។

ប្រសិនបើការបង្កគមិនសូវសំខាន់ទេនោះមិនមានសញ្ញានៃកោសិកាដែលនៅសេសសល់នៅក្នុងប្រដាប់បន្តពូជនោះទេបន្ទាប់មកស្ត្រីអាចបង្ខាំងខ្លួនឯងក្នុងការប្រើថ្នាំប្រឆាំងនឹងបាក់តេរីនៅក្នុងខ្លួន។ ប្រសិនបើរយៈពេល 2-3 ថ្ងៃស្ថានភាពកាន់តែប្រសើរឡើង (អាំងតង់ស៊ីតេនៃការឈឺចាប់មានការថយចុះសីតុណ្ហភាពរបស់រាងកាយត្រឡប់ទៅធម្មតាវិញ), ស្ត្រីអាចនឹងមិនទទួលការព្យាបាល។